ขอสันติสุขจงบังเกิด
ดิฉันเป็นคนในพื้นที่จังหวัดปัตตานี
ดิฉันได้เลือกที่จะมาทำงานที่นี่ เพราะอยากมาปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ซึ่งมีความเป็นอิสลาม เมื่อได้มาอยู่จริงก็ไม่ผิดหวัง เพราะความมีอัธยาศัยดีของชาวบ้าน
มีความเป็นกันเอง มีวิธีการดำเนินชีวิตตามหลักศาสนาอิสลาม
ซึ่งดิฉันต้องการศึกษา
ที่นี่มีความหลากลายทางวัฒนธรรมหรือสังคมพหุวัฒนธรรม
เราสามารถอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ทั้งผู้ที่นับถือศาสนาพุทธ
คริสต์และอิสลาม ที่นี่มีความอุดมสมบูรณ์
กุ้ง หอย ปู ปลา มีมากมายในท้องทะเล เกษตรกรมีการปลูกยางพาราข้าวและพืชผักผลไม้ซึ่งอุดมสมบูรณ์
ทำให้พวกเราได้รับประทานและเป็นสินค้าของจังหวัด
ดิฉันมีความสุขที่ได้อยู่ในพื้นที่นี้
แต่เหตุการณ์ร้ายประทุขึ้นในเดือนมกราคม ปี 2547 มีการปล้นปืนจากค่ายทหารในจังหวัดนราธิวาส
มีการเผาโรงเรียนใน 3 จังหวัด จำนวน 37 โรงเรียน เหตุการณ์ในครั้งนั้นสร้างความตื่นตระหนกและมึนงงว่า
มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ใครเป็นคนทำและทำเพื่ออะไร
และคำถามมากมายที่เกิดขึ้นในใจ แต่ไม่สามารถหาคำตอบได้
จนปัจจุบันเหตุการณ์เกิดขึ้นต่อเนื่อง
มีผู้ได้รับผลกระทบมากมาย ทั้งชีวิตและทรัพย์สิน มีผู้คนล้มตายมากมาย ทั้งประชาชน
ทหาร ครู พระ ฯลฯ ทรัทย์สินและสถานที่มากมายเสียหายจากเหตุการณ์
และเหตุการณ์ความไม่สงบยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจของประชาชนในพื้นที่
ว่าเมื่อไหร่สันติสุขจะกลับคืนมาสู่ผืนแผ่นดินนี้อีกครั้ง พวกเขาต่างหวังว่า
เวลานั้นคงจะมาถึงในเร็ววันนี้
ความรู้สึกที่ดิฉันอยากให้ทุกฝ่ายช่วยกันนำพาสันติสุขคืนสู่พื้นที่นี้โดยเร็ว
พวกเราเจ็บปวด บอบช้ำและสูญเสียมามากแล้ว อยากอยู่อย่างสงบสุข ดำเนินชีวิตเหมือนกับพี่น้องชาวไทยในพื้นที่อื่นๆ
ไม่ต้องอยู่อย่างหวาดกลัวและหวาดระแวง รู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิต และทรัพย์สิน ดิฉันและทุกคนที่นี่ฝันอยากเห็นความสงบสุขในพื้นที่
ทุกคนอยู่กันอย่างมีความสุข มีความเอื้ออาทรแก่กันและกัน พวกเราทุกศาสนามีความสมัครสมานสามัคคีอย่างที่เราเคยเป็นมาขอพรจากผู้เป็นเจ้าดลบันดาลให้เกิดสันติสุขในผืนดินแห่งนี้ด้วยเถิด
กูยาวาเฮ๊ะ
อาเบะ คุณครูโรงเรียนบ้านลดา อ.เมือง จ.ปัตตานี
